در حالی که بانداژهای تست شده در آزمایشگاه همچنان باید در یک زمینه بالینی مورد ارزیابی قرار گیرند، هدف از پژوهشی که اخیرا در مجله Small منتشر گردید این است که بانداژ را از یک درمان غیرفعال سنتی به یک نمونه فعال‌تر برای رسیدگی به یک چالش مداوم و دشوار پزشکی تبدیل کند. گروهی از مهندسان تحت سرپرستی دانشگاه تافتس، یک نمونه بانداژ را ایجاد نمودند که به گونه‌ای طراحی شده تا به طور فعال، وضعیت زخم‌های مزمن را تحت نظر قرار دهد و درمان‌های دارویی مناسب را برای بالارفتن شانس بهبود ارائه دهد.
براساس تحقیقات منتشر شده در Value in Health، زخم‌های مزمن ترمیم ناپذیر یک مشکل پزشکی مهم بوده و تقریبا 15 درصد از ذی‌نفعان بیمه پزشکی حداقل برای یک نوع زخم مزمن یا عفونت با هزینه سالیانه حدود 28 میلیون دلار نیاز به درمان دارند. این بیماران اغلب افراد سالمند، بیماران سرپایی و کسانی که در توانایی مراقبت از خود دارای محدودیت می‌باشند، بروز می‌کند. اما زخم‌های ترمیم ناپذیر به طور معمول در بخش خدمات درمان سرپایی بیمارستان و یا در خانه درمان می‌شوند. بانداژهای هوشمند می‌توانند نظارت بر زمان واقعی و ارائه درمان با مداخلات محدود از سوی بیمار و یا مراقبین را فراهم نماید.
سمیر سونکسیال، دکترا و استاد مهندسی برق و کامپیوتر در دانشکده مهندسی دانشگاه تافتس و نویسنده همکار مسئول برای این پژوهش اعلام کردند: «ما به دلیل ظهور قطعات الکترونیکی انعطاف پذیر قادر بودیم تا به رویکرد جدیدی درباره بانداژها دست پیدا کنیم. با وجود اینکه قطعات الکترونیکی انعطاف پذیر، انعطاف بسیاری از ابزارهای پزشکی پوشیدنی را بالا برده است اما بانداژها از زمان شروع پزشکی دارای تغییرات اندکی بوده‌اند. ما اخیراً در حال به کار بردن یک تکنولوژی مدرن برای هنری باستانی با امید بهبود نتایج برای یک مشکل پزشکی دیردرمان هستیم.»
pH یک زخم مزمن یکی از پارامترهای کلیدی برای نظارت بر پیشرفت آن است. pH زخم‌هایی که بطور طبیعی بهبود می‌یابد در محدوده ی 5/5 تا 5/6 قرار دارد، در حالی که زخم عفونی غیرقابل درمان می‌تواند pH بسیار بالاتری از 5/6 داشته باشد. دما نیز یک پارامتر مهم است که اطلاعاتی درمورد سطح التهاب درون زخم و اطراف آن را ارائه می‌دهد.
باوجود آنکه بانداژهای هوشمند، ترکیبی از سنسورهای دما و pH هستند، سانکاسیل و تیم مهندسان او همچنین سنسورهای انعطاف پذیری را برای اشباع اکسیژن ایجاد نموده‌اند؛ شاخص دیگری از بهبودی که می‌تواند به صورت یکپارچه در بانداژ قرار گیرد. التهاب را می‌توان نه تنها بوسیله گرما، بلکه توسط شاخص‌های زیستی (بیومارکر) خاصی ردیابی کرد.
یک ریزپردازنده اطلاعات سنسورها را برآورد کرده و با گرم کردن ژل می‌تواند دارو را متناسب با نیاز از حامل‌هایش آزاد نماید. تمام این ساختار به یک نوار پزشکی شفاف متصل است تا یک بانداژ انعطاف پذیر را با ضخامت کمتر از 3 میلی متر ایجاد کند.
گفتنی است اجزای این محصول به گونه‌ای انتخاب می‌شوند که بانداژ کم هزینه و یکبار مصرف باشد، البته به استثنای بخش ریزپردازنده که مجددا قابل استفاده خواهد بود.
